SUDSKA POLITIKA I RATOVI NA BALKANU

  • Matthew Parish
    e-mail: institut@iup.rs
    M.A. (Cambridge), LL.M & S.J.D (Chicago) UDK: 341.645.5 Partner, Holman Fenwick Willan, Geneva

Apstrakt

Šta razlikuje legitimne vojne akcije od ratnih zločina? Na ovo pitanje nema lakog odgovora. Činjenica da su ubijani civili nije, sama po sebi, dovoljna. Svaki rat uključuje smrt nevinih ljudi. Da li je bitno koliko civila pogine? U operaciji Oluja, zajedničkoj hrvatsko-američkoj vojnoj akciji usmerenoj ka proterivanju čitavog srpskog stanovništva Krajine u avgustu 1995. godine, ubijeno je do 2,000 ljudi (ne postoje tačne cifre). Da li je ovo bio gubitak života koji ima opravdanje, imajući u vidu vojne ciljeve čitave akcije? U svojoj presudi od 16. novembra 2012. godine, Apelaciono veće Međunarodnog krivičnog tribunala za bivšu Jugoslaviju (MKTBJ) presudilo je upravo tako. Ožalošćene porodice mrtvih moraju naći utehu u činjenici da je ubistvo njihovih članova porodice i rođaka bilo uzgredna posledica adekvatne vojne akcije i da se kao takvo treba tolerisati.

Procesuiranje ratnih zločina nije samo stvar brojanja mrtvih. Goran Jelišić, nazvan ,,Srpski Adolf”, odgovoran za egzekucije ratnih zarobljenika u severnom bosanskom gradu Brčku, je osuđen od strane MKTBJ na 40 godina zatvora i pored toga što je ubio nekoliko desetina ljudi. Kontrasta radi, sudijsko veće je osudilo hrvatske vojne komandante odgovorne za Oluju, Ante Gotovinu i Mladena Markača, na svega 24 i 18 godina zatvora ponaosob. Jelišić je vršio ubistva iz neposredne blizine; Gotovina i Markač su nadgledali kampanju nemilosrdnog granatiranja koja je rezultovala ubistvima stotina ljudi sa razdaljina jednakih dometu minobacača.

Objavljeno
2013-04-30
Sekcija
Originalni naučni rad